Nong sinabi ko sa kanya na bumalik na, umayaw niya. Hindi ko alam kung bakit. Sabi niya, minamabuti niya sa nina Greg, kahit na napakalakas na ng hangin doon. Alam kong pagkaraan ng ilang oras ay matinding-matindi na ang hagupit ng darating bagyo at ipinaalam ko ito sa kanya, pero mukha walang epekto ang pagsusumamo ko. Alalang-alala na ako. Bigla akong nagpasya lumabasa ng bahay at pagkalabas ay naramdaman ko ang preskong ulan na sumasagi sa balat ko. Nakapambahay pa ako at ang basa kong damit nagsimulang dumikit sa dibdib ko. Pigang-piga ako sa luma kong kamiseta, nang halos hindi namamalayan dahil sa pagkagulo ng ulo ko. Ang kulit naman niya. Tuluyang tumigil ang isang drayber ng taxi, pero humindi siya nang nalaman niya ang gusto kong puntahan. Desperadong wala nang oras na sayangin, inakyat ko ang bisikleta at umalis ako.